„Liczba spisanych dzieci do lat 17 wyraźnie wskazuje, że rośnie liczba bezdomnych rodzin”[1].
Krótka informacja podana w raporcie z wyników Narodowego Spisu Powszechnego Ludności
i Mieszkań 2011 skłania do refleksji. Nie wiadomo na razie, jak dużą liczbę bezdomnych dzieci oraz rodzin udało się zdiagnozować podczas spisu, jednak sam fakt istnienia takiego zjawiska wydaje się niepokojący. Wśród czynników, które mogą sprzyjać bezdomności rodzin, wymienia się nie tylko pogarszającą się sytuację materialną wielu gospodarstw domowych, ale także możliwość eksmitowania rodzin, w których są dzieci, oraz brak systemowych rozwiązań umożliwiających rodzinom posiadanie własnego mieszkania.
Według danych pochodzących ze spisu obecnie w Polsce żyje ponad 24 tys. osób bezdomnych, z czego 9,6 tys. osób zaliczonych zostało do kategorii tzw. bezdomnych bez dachu nad głową, a więc osób żyjących „na ulicy, w przestrzeni publicznej bez schronienia, które mogłoby zostać uznane za kwaterę mieszkalną”[2].
[1]Narodowy Spis Powszechny Ludności i Mieszkań 2011, Wyd. GUS, Warszawa 2012, s. 91.
[2] Ibidem, s. 90.
Zdjęcie: rgbstock.com
