W ramach projektu „TAP – Razem Przeciw Ubóstwu”, dokonano badania zjawiska ubóstwa i wykluczenia społecznego w sześciu krajach Unii Europejskiej: Estonii, Hiszpanii, Holandii, Polsce, Rumunii i Włoszech. Jednym z elementów badań była analiza danych statystycznych dotyczących tych zagadnień. W jej ramach przeprowadzono także krótkie porównanie wpływu transferów społecznych na potencjalne ograniczenie ubóstwa.
Transfery społeczne, czyli według definicji Głównego Urzędu Statystycznego: „bieżące przelewy otrzymywane przez gospodarstwa domowe podczas okresu odniesienia dochodu, przeznaczone do zmniejszenia ciężarów finansowych związanych z wieloma nieprzewidywalnymi sytuacjami lub potrzebami, dokonywane w ramach wspólnie organizowanych systemów lub poza tymi systemami przez organy rządowe lub instytucje typu non-profit świadczące usługi na rzecz gospodarstw domowych (NPISH)” [1], w pewnej części służą wprost ograniczeniu ubóstwa. Transfery te dotyczą m.in.: świadczeń rodzinnych, dodatków mieszkaniowych, świadczeń dla bezrobotnych i tych związanych z wiekiem oraz świadczeń dotyczących wykluczenia społecznego. Mimo tej różnorodności, transfery te odgrywają znaczącą rolę w ograniczaniu ubóstwa. Porównując wskaźnik zagrożenia ubóstwem przed transferami społecznymi (wszystkimi) widać wyraźny ich wpływ w niwelowaniu zagrożenia ubóstwem (Tabela 1 i Wykres 1). W zależności od kraju, transfery redukują od 5,5% (Rumunia i Włochy) do nawet 10,4% (Holandia).
Tabela 1. Wskaźnik zagrożenia ubóstwem przed i po transferach społecznych
Źródło: opracowanie własne na podstawie: EUROSTAT, dane za rok 2013 (http://ec.europa.eu/eurostat/data/database)
Wykres 1. Porównanie wartości wskaźników zagrożenia ubóstwem przed i po transferach społecznych gospodarstwach domowych ogółem
Źródło: opracowanie własne na podstawie: EUROSTAT, dane za rok 2013 (http://ec.europa.eu/eurostat/data/database)
Źródło:
[1] http://stat.gov.pl/metainformacje/slownik-pojec/definicje-pojec/3202,pojecie.html
