W połowie lipca br. ukazała się praca studialna opracowana przez GUS pt. „Mapy ubóstwa na poziomie podregionów w Polsce z wykorzystaniem estymacji pośredniej”. Ma ona charakter pracy eksperymentalnej i nie może być traktowana jako oficjalne wyliczenie GUS. Do jej opracowania posłużono się metodą stosowaną w wyliczeniach przez Bank Światowy. Głównym celem było uzyskanie bardziej szczegółowych danych niż dostępne obecnie dane w podziale na region lub województwo.
Rysunek 1 prezentuje kartogram wartości wskaźników zagrożenia ubóstwem na poziomie podregionów na podstawie ostatecznie przyjętego w badaniu modelu.
Rys. 1. Wartości wskaźników zagrożenia ubóstwem na poziomie podregionów na podstawie ostatecznie przyjętego w badaniu modelu w 7-stopniowej skali barw
Źródło: Mapy ubóstwa na poziomie podregionów w Polsce z wykorzystaniem estymacji pośredniej, GUS, Poznań 2013*, s. 12.
* – Wersja skorygowana i uzupełniona w I kwartale 2014 r.
Z oceny wzrokowej wynika wyraźnie, że najwyższe zagrożenie ubóstwem dotyczy czterech podregionów: chełmsko-zamojskiego, sandomiersko-jędrzejowskiego, puławskiego i bialski. Podregiony te znajdują się w województwach lubelskim i świętokrzyskim. Ciekawe pod tym względem są wyliczenia dla sąsiadującego z nimi województwa podkarpackiego. Mimo, iż dane dla czterech podregionów tego województwa są powyżej średniej wartości wskaźnika zagrożenia ubóstwem dla Polski (który wynosi 17,6 p.proc.), jednak są one znacząco mniejsze niż dla wskazanych uprzednio. Między podregionem rzeszowskim (o najniższej wartości wskaźnika zagrożenia ubóstwem w województwie) a podregionem chełmsko-zamojskim odnotowana została różnica na poziomie 12,2 p.proc. Szczegółowe dane dla podregionów o najwyższej i najniższej wartości wskaźnika zagrożenia ubóstwem oraz dla Polski i podregionów województwa podkarpackiego prezentuje Rys. 2.
Rys. 2. Wartości wskaźnika zagrożenia ubóstwem dla wybranych podregionów
Źródło: opracowanie własne na podstawie: Mapy ubóstwa…, op. cit., s. 19-21.
Zdjęcie: rgbstock.com
